W przededniu wybuchu drugiej wojny światowej polski rząd wykorzystywał wszystkie możliwiści, żeby wzmocnić obronne zdolności państwa. Zakupywano broń, tworzono nowe jednostki wojskowe. W 1938 r. w Postawach został sformowany składający z trzech kompanii Batalion Obrony Narodowej „Postawy”, wchodzący w skład Dziśnieńskiej Półbrygady Obrony Narodowej.
Jednostką administracyjną i mobilizacyjną dla postawskiego batalionu ON, był 23 Pułk Ułanów Grodzieńskich http://postawyiokolice.blogspot.com/2011/06/23-puk-uanow-grodzienskich-z-garnizonu.html, który stacjonował w mieście. Liczebność batalionu wynosiła ok. 420 ludzi, z których ok. 80% stanowili Polacy i ok. 20% Białorusini. Na uzbrojeniu mieli karabiny, 9 LKM-ów, 2 CKM-y, 1 moździerz, 19 pistoletów, a także 34 konie, 13 wozów i 3 kuchnie polowe. Dowódcą został mianowany kapitan Józef Cader. Jak już wspomniano, organizacyjnie batalion wchodził w skład Półbrygady ON „Dzisna”, która od wiosny 1939 r. została podporządkowana dowódcy pułku KOP „Głębokie” http://postawyiokolice.blogspot.com/2012/03/puk-kop-gebokie.html
Sztab półbrygady, na czele z dowódcą pułkownikiem Perkowiczem, stacjonował w Postawach. Przy okazji: pułkownik Perkowicz pochodził z Postawskiego powiatu, z osady Stary Dwór.
W kampanii wrześniowej bataliony półbrygady: „Postawy” i „Brasław” osłaniały granicę z Łotwą. O godz. 5.00 17.IX.1939 Półbrygada ON „Dzisna”została zaalarmowana przez kpt. C. Chodźkę. O godz. 11.00 ppłk Światkowski poinformował, iż pod naciskiem wroga oddziały KOP rozpoczęły odwrót na Brasław i Postawy. Szef sztabu półbrygady nakazał dowódcy batalionu ON „Postawy” kpt. Józefowi Caderowi odmarsz do Wilna, w celu dołączenia do wojsk broniących tego miasta. Do Wilna Postawianie dotarli następnego dnia, około 6,00 rano, a już wieczorem wymaszerowali w kierunku na Grodno, gdzie uczestniczyli w obronie tego miasta.
21.09.1939 r., około 14:30, na pozycje, zajmowane przez Batalion Obrony Narodowej "Postawy" zaczęło się natarcie radzieckiej piechoty, wspomaganej czterema czołgami. Pierwsza linia obrony postawian przepuściła czołgi i skierowała ogień na piechotę, a druga linia rozpoczęła walkę z radzieckimi czołgami i zniszczyła dwa z czterech. Atak został odparty, ale około 16:00, obawiając się okrążenia, Batalion ON "Postawy" wycofał się do centrum Grodna, poza tory kolejowe, a otrzymawszy tam informację o powszechnym odwrocie, także opuścił miasto. Generał Przezdziecki wydał rozkaz odwrotu w kierunku przeprawy przez Niemen w okolicach wsi Choża (dziś Goża – na Białorusi).
W rejonie przeprawy batalion stoczył walkę z Sowietami, poczym wycofał się na Kolety. 23 września pod Kaletami panownie starł się z Armią Czerwoną. Ten bój trwał wiele godzin. Rosjanie zaatakowali przy wsparciu czołgów. Rozpoczęła się ciężka walka.
Razem z Postawianami, w tym boju walczyli żołnierze straży granicznej z batalionu KOP „Sejny”, część sił batalionu KOP „Nowe Troki”, 101-y Zapasowy Pułk Kawalerii i niektóre inne jednostki wojskowe. Nie posiadając innych środków przeciwpancernych, broniący się wykorzystywali butelki z benzyną i wiązki granatów. Tylko w batalionie „Sejny” zaginęło 28 ludzi. Został ranny a później zmarł w wyniku odniesionych ran dowódca 101 Zapasowego Pułku Kawalerii, major Żukowski (w latach 30-ch służył w 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich).
Straty batalionu „Postawy” są nieznane. Pod koniec dnia na polu walki pozostało około 20 płoniących radzieckich czołgów. Deszczowym wieczorem tego samego dnia, po wyczerpaniu amunicji, batalion ON „Postawy”, w składzie Zgrupowania „Wołkowysk”, przeszedł na Litwę, gdzie został internowany.
Latem 1940 r. Związek Radziecki, na mocy traktatu Ribbentrop – Mołotow, okupował kraje bałtyckie, w tym i Litwę. Większa część internowanych w 1939 r. polskich wojskowych, trafiła w ręce Sowietów, którzy rozmieścili ich w Grjazowieckim Łagrze, koło Wołogdy. Do tego łagru na pewno trafili również niektórzy wojskowi z batalionu ON „Postawy”.
Część z tych, którym udało się przeżyć łagry i wojnę , wyjechała do pojałtańskiej Polski, a ci co wrócili do swoich domów (w Postawach), zostali zastraszeni i w ten sposób zmuszeni do końca swego życia milczeć o swoim udziale w kampanii wrześniowej 1939 roku, jako żołnierze Wojska Polskiego walczący przeciw dwóm agresorom, rozpoczynającym wspólnym atakiem na Polskę II Wojnę Światową.
Struktura i rozmieszczenie batalionu ON "Postawy" według zarządzenia organizacyjnego dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie utworzenia Dziśnieńskiej Półbrygady Obrony Narodowej nr Ldz. 7720/tj./og.org./38 z 19 grudnia 1938.
Jednostką administracyjną i mobilizacyjną dla postawskiego batalionu ON, był 23 Pułk Ułanów Grodzieńskich http://postawyiokolice.blogspot.com/2011/06/23-puk-uanow-grodzienskich-z-garnizonu.html, który stacjonował w mieście. Liczebność batalionu wynosiła ok. 420 ludzi, z których ok. 80% stanowili Polacy i ok. 20% Białorusini. Na uzbrojeniu mieli karabiny, 9 LKM-ów, 2 CKM-y, 1 moździerz, 19 pistoletów, a także 34 konie, 13 wozów i 3 kuchnie polowe. Dowódcą został mianowany kapitan Józef Cader. Jak już wspomniano, organizacyjnie batalion wchodził w skład Półbrygady ON „Dzisna”, która od wiosny 1939 r. została podporządkowana dowódcy pułku KOP „Głębokie” http://postawyiokolice.blogspot.com/2012/03/puk-kop-gebokie.html
Sztab półbrygady, na czele z dowódcą pułkownikiem Perkowiczem, stacjonował w Postawach. Przy okazji: pułkownik Perkowicz pochodził z Postawskiego powiatu, z osady Stary Dwór.
W kampanii wrześniowej bataliony półbrygady: „Postawy” i „Brasław” osłaniały granicę z Łotwą. O godz. 5.00 17.IX.1939 Półbrygada ON „Dzisna”została zaalarmowana przez kpt. C. Chodźkę. O godz. 11.00 ppłk Światkowski poinformował, iż pod naciskiem wroga oddziały KOP rozpoczęły odwrót na Brasław i Postawy. Szef sztabu półbrygady nakazał dowódcy batalionu ON „Postawy” kpt. Józefowi Caderowi odmarsz do Wilna, w celu dołączenia do wojsk broniących tego miasta. Do Wilna Postawianie dotarli następnego dnia, około 6,00 rano, a już wieczorem wymaszerowali w kierunku na Grodno, gdzie uczestniczyli w obronie tego miasta.
21.09.1939 r., około 14:30, na pozycje, zajmowane przez Batalion Obrony Narodowej "Postawy" zaczęło się natarcie radzieckiej piechoty, wspomaganej czterema czołgami. Pierwsza linia obrony postawian przepuściła czołgi i skierowała ogień na piechotę, a druga linia rozpoczęła walkę z radzieckimi czołgami i zniszczyła dwa z czterech. Atak został odparty, ale około 16:00, obawiając się okrążenia, Batalion ON "Postawy" wycofał się do centrum Grodna, poza tory kolejowe, a otrzymawszy tam informację o powszechnym odwrocie, także opuścił miasto. Generał Przezdziecki wydał rozkaz odwrotu w kierunku przeprawy przez Niemen w okolicach wsi Choża (dziś Goża – na Białorusi).
W rejonie przeprawy batalion stoczył walkę z Sowietami, poczym wycofał się na Kolety. 23 września pod Kaletami panownie starł się z Armią Czerwoną. Ten bój trwał wiele godzin. Rosjanie zaatakowali przy wsparciu czołgów. Rozpoczęła się ciężka walka.
Razem z Postawianami, w tym boju walczyli żołnierze straży granicznej z batalionu KOP „Sejny”, część sił batalionu KOP „Nowe Troki”, 101-y Zapasowy Pułk Kawalerii i niektóre inne jednostki wojskowe. Nie posiadając innych środków przeciwpancernych, broniący się wykorzystywali butelki z benzyną i wiązki granatów. Tylko w batalionie „Sejny” zaginęło 28 ludzi. Został ranny a później zmarł w wyniku odniesionych ran dowódca 101 Zapasowego Pułku Kawalerii, major Żukowski (w latach 30-ch służył w 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich).
Straty batalionu „Postawy” są nieznane. Pod koniec dnia na polu walki pozostało około 20 płoniących radzieckich czołgów. Deszczowym wieczorem tego samego dnia, po wyczerpaniu amunicji, batalion ON „Postawy”, w składzie Zgrupowania „Wołkowysk”, przeszedł na Litwę, gdzie został internowany.
Latem 1940 r. Związek Radziecki, na mocy traktatu Ribbentrop – Mołotow, okupował kraje bałtyckie, w tym i Litwę. Większa część internowanych w 1939 r. polskich wojskowych, trafiła w ręce Sowietów, którzy rozmieścili ich w Grjazowieckim Łagrze, koło Wołogdy. Do tego łagru na pewno trafili również niektórzy wojskowi z batalionu ON „Postawy”.
Część z tych, którym udało się przeżyć łagry i wojnę , wyjechała do pojałtańskiej Polski, a ci co wrócili do swoich domów (w Postawach), zostali zastraszeni i w ten sposób zmuszeni do końca swego życia milczeć o swoim udziale w kampanii wrześniowej 1939 roku, jako żołnierze Wojska Polskiego walczący przeciw dwóm agresorom, rozpoczynającym wspólnym atakiem na Polskę II Wojnę Światową.
Struktura i rozmieszczenie batalionu ON "Postawy" według zarządzenia organizacyjnego dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie utworzenia Dziśnieńskiej Półbrygady Obrony Narodowej nr Ldz. 7720/tj./og.org./38 z 19 grudnia 1938.
Dowódca batalionu - kpt. Józef
Cader
- 1 kompania ON w Postawach
1 pluton w Postawach
- 1 drużyna w Postawach
- 2 drużyna w Kurtach
- 3 drużyna w Sawiczach
2 pluton w Michniczach
- 1 drużyna w Michniczach
- 2 drużyna w Zabłociu
- 3 drużyna w Sawiczach
3 pluton w Miadziole
- 1 drużyna w Miadziole
- 2 drużyna w Kulikach
- 3 drużyna w Trydanach
- 2 kompania ON w Woropajewie
1 pluton w Woropajewie
- 1 drużyna w Borówkach
- 2 drużyna w Ciuńcach
- 3 drużyna w Myszkach
2 pluton w Duniłowiczach
- 1 drużyna w Duniłowiczach
- 2 drużyna w Nowosiółkach
- 3 drużyna w Sidnie
3 pluton w Kozłowszczyźnie
- 1 drużyna w Kozłowszczyźnie
- 2 drużyna w Łasicach
- 3 drużyna w Wiercińskich
- 3 kompania ON w Szarkowszczyźnie
1 pluton w Szarkowszczyźnie
- 1 drużyna w Szarkowszczyźnie
- 2 drużyna w Szarkowszczyźnie
- 3 drużyna w Szarkowszczyźnie
2 pluton w Szarkowszczyźnie
- 1 drużyna w Górach
- 2 drużyna w Ruczaju
- 3 drużyna w Kaczanach
3 pluton w Hermanowiczach
- 1 drużyna w Hermanowiczach
- 2 drużyna w Hermanowiczach
- 3 drużyna w Białym Dworze
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz