3 cze 2011

23. Pułk Ułanów Grodzieńskich z garnizonu Postawy

23 Pułk Ułanów Grodzieńskich (23 P.U.G.) z garnizonu Postawy – oddział kawalerii Wojska Litwy Środkowej i Wojska Polskiego II RP (od 1937r. w składzie Wileńskiej Brygady Kawalerii). 23 pułk został sformowany w wyniku połączenia 3 Dywizjonu Strzelców Konnych, 211 Pułku Ułanów i 2 Dywizjonu Huzarów Litwy Środkowej, kturzy brali udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

Numer "23" otrzymał 1 czerwca 1921. Święto pułkowe obchodzone 1 czerwca, w rocznice powstania pułku. Jednostka nawiązywała do tradycji 23 Pułku Ułanów Litewskich z powstania listopadowego (1830r.). Otoki noszono w pułku pomarańczowe, proporczyki pomarańczowo-białe, z biało-pomarańczową żyłką. Pomarańczowe barwy otoków czapek i pomarańczowo - białe proporczyków, otrzymał pułk dopiero w 1927 roku. Byl to oddział typowo kresowy, Wileński.

Garnizonem ułanów grodzieńskich były początkowo wsie w okolicy Wilna, następnie, od jesieni 1921 do 1927r. - Wilno. W kwietniu 1927 przeniesiono 23 pułk ułanów do Podbrodzia. Część szwadronów stacjonowała w Nowych Święcianach, Berezweczu i Białym Dworze – do roku 1931.
W roku 1935 przeniesiono 23 pułk do miasta Postawy, gdzie już wcześniej wybudowano najnowocześniejsze w Polsce koszary.

Jak do tego doszło, opowiedział w swoich wspomnieniach były burmistrz Podbrodzia Kojetan Rożnowski: "Dowództwo 23 pułku Ułanów, oraz oficerowie, bardzo byli zadowoleni z mojej zgłoszonej prośby do Pana Marszałka J.Piłsudskiego o pozostawienie pułku w Podbrodziu. Z ramienia Dowódcy osobiście przybył adiutant i dziękował za tę akcję. Hrabia Tyszkiewicz telefonicznie mnie dziękował także. Natomiast sądzę, że pan Wojewoda Wileński nie był zadowolony, bo był zwolennikiem hrabiego Przeźdźieckiego w Postawach, który usilnie zabiegał o przeniesienie pułku do Postaw, ofiarując bezpłatnie tereny pod budowę koszar.

Sądzę, że pan Wojewoda właśnie o tej sprawie szeptał Marszałkowi do ucha – podczas naszej audiencji u pana Marszałka. Po pewnym czasie także udała się delegacja z Postaw do Warszawy do pana Marszałka celem złożenia prośby o przeniesienie 23 pułku Ułanów do Postaw, gdzie już są tereny bezpłatne pod budowę koszar. Była nie lada szansa na przeniesienie tam pułku, z uwagi na istnienie bezpłatnego terenu pod budowę koszar. Na moją propozycję hrabia Tyszkiewicz także przeznaczył 40 hektarów terenu na budowę koszar i ćwiczeń ułanów. Rozpoczęła się zabójcza walka między miastem Podbrodzie, a miastem Postawy.

Ja, mając działkę wojskową od Postaw o 30 km, także powinienem być zwolennikiem przeniesienia 23 pułku Ułanów do Postaw, jeżeli chodzi o mój osobisty interes. Jednak jako burmistrz – było moim obowiązkiem bronić interesu swego miasta i tak czyniłem. Na święcie pułku Ułanów w 1929 r. był osobiście Wiceminister gen. Konarzewski – przybył także Starosta z Postaw pan Niedźwiecki. Ja także byłem jak zwykle na wszystkich świętach pułku. Podczas wzniesionych toastów na część pułku pan Starosta Postawski – życzył pułkowi aby jak najprędzej być przeniesiony do Postaw, gdzie pułk jest bardzo oczekiwany przez tamtejszą, ludność, zapewniającą największą tam pułkowi przychylność. Toast ten był oklaskiwany bardzo słabo.

Natomiast kiedy ja wzniosłem toast na cześć pułku, życząc mu pozostania nadal w Podbrodziu – toast mój był rzęsiście oklaskiwany przez obecnych. Po obiedzie ja, razem z hrabią Tyszkiewiczem, konferowałem z gen. Konarzewskim w sprawie pozostawienia pułku ułanów w Podbrodziu (obecnie Litwa). Pan gen. Konarzewski zakomunikował, że 23 pułk Ułanów jest zamierzony już od kilku lat o przeniesienie go bliżej granicy wschodniej, takim miejscem są Postawy, które od granicy leżą bliżej o 100 km.. W roku 1935 przeniesiono 23 pułk do m. Postawy". 

Zawdzięczając pobytowi 23 pułku Ułanów Grodzieńskich w Postawach, miasto rozwijało się pod względem gospodarczym oraz kulturalno - społecznym. Podczas wielkich uroczystości, takich jak 3 Maja, 11 Listopada, po nabożeństwie w kościele, odbywała się defilada całego pułku na placu im. Józefa Piłsudskiego w centrum Postaw.

Niżej przedstawiam wyciąg z książki Henryka Smacznego "Księga kawalerii polskiej 1914 - 1947. Rodowody-barwa-broń", wydanej w 1989 roku: 

"23 pułk Ułanów Grodzieńskich stacjonował w Postawach. Wileńska Brygada Kawalerii. W jeździe powstańczej z 1831 r. istniał 23 Pułk Ułanów Litewskich. Odtworzenie pułku nastąpiło dopiero w 1921 r. poprzez połączenie 3 Dywizjonu Huzarów Litwy Środkowej. Numer "23" pułk otrzymał 1 czerwca 1921 r. Losy wojenne pułku wiązały się ściśle z działaniami bojowymi Dywizji Litewsko - Białoruskiej w latach 1919-1920. Szwadrony Ułanów Grodzieńskich (strzelców konnych) przekształcone w Pułk Ułanów Grodzieńskich w ramach Wileńskiej Dywizji Jazdy Litwy Środkowej miały charakter wybitnie regionalny. Grupowały one w momencie powstania (1918 r.) ideowy element ochotniczy z północno - wschodnich terenów dawnej Rzeczypospolitej.   

Proces tworzenia i rozbudowy jazdy grodzieńskiej postępował równolegle do nieustannych walk z cofającą się armią niemiecką, jak i postepującymi za nią oddziałami Armii Czerwonej. Rozrost kadry jazda grodzieńska zawdzięczała ochotnikom, składającym się z młodzieży i wysłużonych kawalerzystów z byłej armii rosyjskiej (carskiej). W lipcowym odwrocie jazda grodzieńska, występująca formalnie jako 3 Dywizjon Pułku Strzelcow Konnych, nie tylko nie uszczupliła swego stanu, lecz odwrotnie, powiększyła go o nowy 3 szwadron i oddział ckm (ciężkich karabinów maszynowych). Tuż przed zawieszeniem broni 16 października 1920 roku dywizjon przekształcił się w pułk jazdy o nazwie "Pułk Ułanów Grodzieńskich" i wszedł w skład Wileńskiej Brygady Jazdy Litwy Środkowej. 3 lutego 1921 r. Grodzieńscy Ułani wchłonęli 2 Dywizjon Huzarów Litwy Środkowej (dawny 2 Dywizjon 2 Pułku Strzelców Konnych).

Uzbrojenie i oporządzenie na przełomie lat 1918 - 1919 było głównie pochodzenia niemieckiego; pozyskiwano je w drodze zdobyczy, kupna i darowizn. Pierwsze zaopatrzenie z Warszawy pułk otrzymał dopiero latem 1919 r. Umundurowanie było mieszane, czapka okrągła z amarantową wypustką (otok amarantowy z zieloną). Proporce dwubarwne amarantowo - białe z żyłką zieloną. Spodnie noszono w kolorze granatowym z amarantowymi lampasami przedzielonymi zielonymi wypustkami. Działania bojowe, o których wyżej była mowa, prowadzono na rzecz wielkiej jednostki piechoty, a więc zgodnie z rolą kawalerii dywizyjnej. Wojna ruchowa, jaka niewątpliwie toczyła się w 1919 i 1920 r., bardzo często zmuszała kawalerię dywizyjną do powadzenia walk charakterystycznych dla kawalerii samodzielnej.

Rozpoznanie, osłona skrzydeł piechoty, utrzymywanie łączności, straże przednie i tylne, opóźnianie marszu przeciwnika - często łączące się z szarżami i pościgiem. Tak było między innymi pod Twarogami, Małkinią, i Tłuszczem, w bitwie pod Radzyminem i nad Niemnem. Przypominam: bitwa nad Niemnem. Jej początek nastąpił polskim uderzeniem szturmem 20 września na Grodno, wyzwolenie Druskienik i Zasławia (23/IX) oraz bój pod Lidą (27/IX).Formowanie 2 Dywizjonu Huzarów LŚ rozpoczęto w Besarabii, nad Dniestrem pod nazwą Szwadronu Szwoleżerów. Kadrę tworzyli Polacy - kawalerzyści z armii rosyjskiej i młodzi ochotnicy z osiadłych Polaków.

Po osiągnięciu granic Polski i zakończeniu zwycięskich walk w Małopolsce szwadron ten włączono do 2 Pułku Dragonów. Przesunięty na front północny do Wilna, zmienił nazwę, wraz z pułkiem, na 3 Szwadron 2 Pułku Strzelców Konnych. 20 października 1920 r. jako "ochotniczy" wyruszył z Brześcia do Grodna, aby jeszcze tam przyjąć nazwę 2 Dywizjonu Huzarów Litwy Środkowej. 3 lutego 1921 r. Dywizjon Huzarów przekształcił się w Pułk Ułanów Grodzieńskich.Pierwsze uzbrojenie i oporządzenie późniejszego Pułku Ułanów Grodzieńskich zakupiono w Akermanie od Rosjan, po likwidacji przez Rumunię Rosyjskiej Armii Ochotniczej.

Umundurowanie uzyskano z magazynów francuskich w Odessie. Szwadron szwoleżerów przybrał barwę (otok) oliwkową na tle błękitnych mundurów francuskich. Barwy te zachowano do końca listopada 1929 r. Działania bojowe tej jednostki toczyły się najpierw w Besarabii, a następnie w Malopolsce Wschodniej. Pierwszy przerzut do Wilna nastąpił przed końcem 1919 r. Udział w kampanii łotewskiej łączył sie z pragnieniem roli kawalerii dywizyjnej w składzie 1 Dywizji Piechoty Legionów. Podczas majowej ofensywy wojsk radzieckich szwadron pełnił nadal rolę kawalerii dywizyjnej, ale tym razem przy 10 Dywizji Piechoty.

W czasie generalnej ofensywy radzieckiej rozpoczętej w lipcu 1920 r. już jako dywizjon 2 Pułku Strzelców Konnych toczył walki nadal jako kawaleria dywizyjna na szlakach od Święcian aż do przedpola Warszawy. Od 18 sierpnia dywizjon uczestniczył w kontrofensywie, najpierw na kierunku mławskim, a potem wzmocnił załogę Zamościa. Działając w łączności z 10 Dywizją Piechoty przeszedł na kierunek brzeski, gdzie do zawieszenia broni odpoczywał. Na wieść o zajęciu Wilna przez gen. L. Żeligowskiego dywizjon wyruszył "ochotniczo" do Grodna.

Na początku lipca 1920 r. w momencie zagrożenia Wilna powstał naprędce oddział jazdy o nazwie Pułk Jazdy Obrony Wilna. W skład tego pułku weszły ośrodki zapasowe jednostek, które w tym czasie były na froncie oraz 200 ochotników, w większości bez przygotowania wojskowego, ale na własnych koniach i z własnym uzbrojeniem. Po opuszczeniu Wilna i dotarciu do Ciechanowa Pułk Jazdy Obrony Wilna wszedł w skład Ochotniczego Pułku Ułanów, tworzonego przez Mazowszan. Od 15 sierpnia ten młody pułk wkroczył jednak do akcji, a po zawieszeniu broni 18 października 1920 r., porwany dynamizmem swojego dowódcy, wyruszył na Wileńszczyznę, by wejść w skład wojsk Litwy Srodkowej.

W końcu stycznia 1921 pułk został przemianowany na 23 Pułk Ułanów Nadniemeńskich, a w czerwcu 1921 wszedł w skład nowego 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Straty jednostek, które weszły w skład 23 PU Grodzieńskich, wyniosły: 8 oficerów, i 72 szeregowych zabitych, a także 11 rannych. W wojnie w latach 1919-1920 pułk zdobył 4 działa, 27 ckm, 1750 jeńców i 272 konie.
W obliczu zagrożenia, tym razem ze strony Niemców, już 24 sierpnia 1939 roku dokonano mobilizacji pułku. Transportem kolejowym z Postaw pułk został przerzucony na teren operacyjny Armii Odwodowej "Prusy". Do pierwszej łączności ogniowej z nieprzyjacielem doszło w lesie w pobliżu m. Lubień, z pozytywnym dla pułku skutkiem. Zarządzony w dniu 6 września marsz mający na celu uchwycenie przepraw i mostów na Pilicy nie dał oczekiwanych rezultatów. Trudność nawiązania kontaktów z własną brygadą zmusiła pułk do skierowania sie na na Opoczno, które jednak, zajęte przez nieprzyjaciela, należało ominąć. W nocy z 9 na 10 września pułk został otoczony. W tej sytuacji dowódca postanowił przebijać sie do Gór Świętokrzyskich.

Po nocnych walkach w lasach koło Przysuchy, i ten rozkaz okazał sie niewykonalny. Nie pozostawało nic innego jak rozproszyć pułk i rozpocząć przebijanie sie małymi oddziałami do rejonu Św. Katarzyny [zachodnie przedgórze Gór Świętokrzyskich]. Przed świtem 10 września w rejonie miejscowości Królewszczyzna (moze to jakiś błąd autora), 23 Pułk Ułanów Grodzieńskich jako zwarta jednostka przestał istnieć. Podczas okupacji por. Jarosław Gąsiewski ("Jar") utworzył, po początkowych niepowodzeniach, w lutym 1944 r. w ramach Armii Krajowej 23 Pułk Ułanów Grodzieńskich w składzie 3 szwadronów (konny, pieszy i ckm na taczankach). Po licznych akcjach na Wileńszczyźnie (Puszcza Nalibocka) oraz na Nowogródczyźnie pułk, przemierzając Białostocczyznę, dotarł ze zgrupowaniem kpt. Adolfa Pilcha ("Dolina") do Puszczy Kampinoskiej, by z jej terenu podjąć wypady odciążające powstańców warszawskich.

Katastrofa nastąpiła w dniach 27-29 września 1944 r. przy wychodzeniu pułku z Kampinosu w kierunku Gór Świętokrzyskich. Oddział został zaatakowany i rozbity przez Niemców. Dziwnym zbiegiem okoliczności zagłada pułku następowała w związku z decyzjami marszu w rejon Gór Świętokrzyskich. Dzisiaj wiadomo, że wysoko ustawiony w strukturach AK łącznik Komendy Głównej AK z Oddziałami w Świętokrzyskiem, był niemieckim agentem. Straty własne pułku okazały sie niemożliwe do ustalenia. Wiadomo, że były one bardzo duże. Trudna również do obliczenia okazały się straty zadane nieprzyjacielowi. Wiadomo tylko o zniszczeniu 4 samochodów pancernych i zestrzeleniu 1 samolotu".

A to wyciąg z książki Bohdana Królikiewicza "Ułańska jesień" wyd. W Lublinie w 2005r. "...Zaistniał pod tą nazwą 30 maja roku 1921, ale faktycznie organizowano go od czerwca tego roku. W cytownym Spisie oficerów ... z 1 czerwca 1921 jest wymieniony 23 PU, ale bez dowódcy. Umieszczono tam tylko dziewięciu oficerów w barwach pułku i to z przydziałami poza nim. Pułk utworzono z połączonych trzech wojennych oddziałów: Pułku Ułanów Grodzieńskich, II Dywizjonu Huzarów i 23 PU Nadniemeńskich. Pierwszy z tych oddziałów istniał od grudnia 1918 jako zwiad konny Grodzieńskiego Pułku Strzelców (w Dywizji Litewsko-Białoruskiej), w sile plutonu, potem półszwadronu i szwadronu ułanów grodzieńskich.

Od stycznnia 1920 w składzie dwu szwadronów, oddzial stanowił jazdę dywizyjną Dywizji Litewsko - Białoruskiej, pod koniec tego miesiąca został przemianowany na 5 i 6 szwadron 3 Pułku Strzelców Konnych, a w lutym na III Dywizjon tego pułku. Wreszcie, 16 października 1920, jako Pułk Ułanów Grodzieńskich, włączono go do wojsk Litwy Środkowej. Od lutego 1919 do lutego 1920 ułanami grodzieńskimi dowodził por. Stanisław Czeczułowicz vel Czuczełowicz, z armii rosyjskiej, mianowany tam oficerem za "czyny bojowe". Dowódcą III Dywizjonu 3 psk był, do września 1920, rtm. Jerzy Ursyn-Niemcewicz (krechowiak), a po nim rtm. Bronisław Szalkiewicz (poległ 13 października 1920).

Dowódcą pułku w wojsku "środkowolitewskim" był płk Franciszek Kaczkowski. Oddział ten toczył walki, w składzie Dywizji Litewsko-Białoruskiej, od stycznia 1919 (miał wtedy starcie z Niemcami)aż do bitwy nad Niemnem, we wrześniu 1920. 9 października jako pierwszy wszedł do Wilna, następnie miał kontakt bojowy z Litwinami. Z kolei Dywizjon Huzarów był od połowy kwietnia 1919 roku - jako samodzielny szwadron szwoleżerów - jazdą dywizyjną 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Lucjana Żeligowskiego, z którą wrócił do Polski w czerwcu tego roku. Do końca działań wojennych, w r. 1920, oddział ten pozostawał w macierzystej dywizji (przemianowanej na 10 DP), zmieniajac kolejno nazwy na dragonów i strzelców konnych (nominalnie był w składzie 2 Pułku Dragonów, przemianowanym na 2 Pułk Strzelców Konnych), stajac sie od lipca 1920 dywizjonem.

W ostatnich dniach października tego roku dywizjon wszedł (ochotniczo) w skład wojsk Litwy Środkowej, gdzie 24 listopada nazwano go II Dywizjonem Huzarów.Jazdą dywizyjną 4 DSP (10 DP) dowodził rtm. Roman Węgłowski (do sierpnia 1919) a po nim por. Kazimierz Łada-Moczarski (do 18 października 1920). Dowódcą Huzarów był. por. Franciszek Karasek vel Karassek.Oddział brał udział we wszystkich walkach 4 DSP (10 DP): na froncie ukraińskim, potem litewsko - białoruskim, w bitwie warszawskiej, w kontrofensywie sierpniowej. W drugiej połowie sierpnia 1920 został przewieziony wraz z innymi oddziałami 10 DP do Zamościa, w obronie którego wziął udział z 31 Pułkiem Strzelców Kaniowskich, kpt. Mikołaja Bołtucia. Następnie uczestniczył w walkach pościgowych. Pod koniec września przetransportowany wraz z Dywizją w rejon Brześcia Litewskiego, a w październiku do Grodna.

Trzeci spośród oddziałów, jakie weszły w skład 23 Pułku łanów Grodzieńskich - 23 Pułk Ułanów Nadniemeńskich - został utworzony w lipcu 1920 roku przez rtm. Jerzego Dąbrowskiego, "Łupaszkę", z 13 p.uł., jako Pułk Jazdy Obrony Wilna (nazywany też był Jazdą rotmistrza Dąbrowskiego) Pułk ten składał się z dwu szwadronów Jazdy Tatarskiej (liniowego i ckm) zorganizowanych w szwadronie zapasowym Pułku Tatarskiego Ułanów, w Wilnie, z konnego zwiadu Nowogródzkiego Pułku Strzelców, a także z nieprzeszkolonych ochotników z Wilna i okolic (około 200 szabel).W pierwszych dniach sierpnia tego roku szwadrony tatarskie wróciły do macierzystego pułku, a reszta ułanów weszła jako szwadron do 211 Ochotniczego Pułku Ułanow, formowanego w Ciechanowie.

Po zawieszeniu broni pułk ten dołączył samorzutnie do wojsk Litwy Środkowej, gdzie pod koniec stycznia 1921 roku zmienił nazwę na 23 PU Nadniemeńskich. Od 3 sierpnia 1920roku Pułk Jazdy Obrony Wilna ruszył w bój na przedpolu swego Miasta. Po odwrocie i reorganizacji, już jako 211 Ochotniczy, pułk uczestniczył w kontrofensywie po bitwie warszawskiej, w II Brygadzie Jazdy, a od 20 sierpnia w VIII BJ (w 2 Dywizji Jazdy, płk. Gustawa Orlicz-Dreszera). Pod koniec sierpnia dolączył do grupy płk. Adama Nieniewskiego (do brygady majora Cypriana Bystra ma). Uczestniczył w zagonie na Lidę. Zdobył szarżą most w Druskiennikach.

Po zawieszeniu broni z Rosją, w wojskach Litwy Środkowej, stoczył potyczki z Litwinami. 23 PU Grodzieńskich zaczęto tworzyć od 30 maja 1921 r., w Wilnie, z rozkazu dowództwa wojsk Litwy Środkowej. Dowodzenie nowym pułkiem - sformowanym z trzech wyżej przedstawionych oddziałów – objął płk Franciszek Kaczkowski, dotychczasowy dowódca Pułku Ułanów Grodzieńskich, ale już 1 czerwca tego roku zastąpił go ppłk Witold Łada-Zabłocki. Garnizonem ułanów grodzieńskich były początkowo wsie w okolicy Wilna, następnie od jesieni 1921 do 1927 Wilno. W kwietniu 1927 przeniesiono dwudziesty trzeci ułanów do Podbrodzia (część szwadronów stacjonowała w Nowych Świecianach, Berezweczu i Białym Dworze; do roku 1931).

W roku 1935 przeniesiono 23 PU Grodzieńskich do miejscowości Postawy. Szwadron zapasowy stacjonował w Grodnie. Otoki noszono w pułku pomarańczowe, proporczyki pomarańczowo – białe, z biało pomarańczową żyłką. Był to oddział typowo kresowy, Wileński. Kadra pochodziła głównie z armii rosyjskiej, co upamiętniała przyśpiewka: "W boju kriepkij, w mirie sławnyj, Dwadcat’ Tretij prawosławnyj".

Znana i taka przyśpiewka (żurawiejka) 23 pułku: "Kto przykładem w boju świeci? To jest pułk dwudziesty trzeci". I dalej:" Lance do boju, szable w dłoń, bolszewika goń, goń, goń. Żuraw, żuraw, żurawia - żurawiejka ty moja!".

Służył w 23 pułku rotmistrz Stanisław Czuczełowicz, Białorusin z po­chodzenia, kawaler rosyjskiego Orderu Św. Jerzego (Georgija), polskiego Krzyża Virtuti Militari i odznaczony kilkakrotnie Krzyżem Walecz­nych. Wysokiego wzrostu, barczysty, czerwony na twarzy, obdarzony tubalnym głosem. Opowiadano o nim zabawne anegdoty. Gdy na początku lat dwudziestych wszedł w życie nowy regulamin kawalerii i jego wprowadzenie sprawdzano w pułkach, do 23 Pułku zajechała komisja. Na miejscu ustalono, że kontrolą objęty zostanie szwadron rotmistrza Czuczełowicza. Komisja zarządziła wykonanie przez szwadron marszu podróżnego do określonej wsi.

Dowódca jechał na czele w otoczeniu członków komisji. W pewnym momencie jej przewodniczący zwrócił się do rotmistrza: "Panie Rotmistrzu! Maszeruje pan ze swoim szwadronem po tej drodze. Nagle zza górki odległej o jakieś pięć kilometrów wyskakują dwa nieprzyjacielskie samoloty i pikują na pański szwadron. Jakie będzie Pana przeciwdziałanie i jakie komendy wyda pan, zgodnie z nowym Regulaminem kawalerii?" — "Ot swołoczi, lotczyki!" – odparł rotmistrz – "nu ja im pokażu!". Obrócił się na siodle w stronę szwadronu i swoim tubalnym głosem ryknął -"W kusty (w krzaki), j… waszu mać!" Po tym egzaminie rotmistrz Czuczełowicz przeniesiony został do rezerwy.

DOWÓDCY PUŁKU:
  • płk Franciszek Kaczkowski (1920-1921)
  • ppłk Witold Łada-Zabłocki (1921-1922)
  • płk Mariusz Zaruski (1922-1923)
  • ppłk Stanisław Riess-Riesenhorst (od marca do czerwca 1923r.)
  • ppłk Aleksander Zelio (1923-1928)
  • ppłk Kazimierz Duchnowski (1928-1931)
  • ppłk dypl. Józef Świerczyński (1931-1938)
  • ppłk dypl. Zygmunt Miłkowski (1938-1939)

WALKI W KAMPANII WRZEŚNIOWEJ:
W obliczu zagrożenia ze strony niemców, jusz 24 sierpnia 1939r. dokonano mobilizacji 23 pułku. Transportem kolejowym z Postaw pułk został przerzucony na teren operacyjny Armii odwodowej „Prusy”. Kampanię wrześniową pułk odbył w ramach Wileńskiej BK. Pierwszą walkę pułk stoczył w okolicach m. Lubień. Pułk 5-go września otrzymał rozkaz skierowania się w rejon Przedbórza. Wzmocniony II baterią 3 Dywizjonu Artylerii Konnej, pulk dotarł tam 6 września po południu. Po przeprowadzeniu rozpoznania 2 szwadronem, okazało się, że miejscowość zajęta jest przez piechotę i oddziały zmotoryzowane wroga. W tej sytuacji ppłk Miłkowski postanowił przeprowadzić atak z zaskoczenia i opanować Przedbórz.

Podczas przygotowywania ataku pułk otrzymał drogą radiową rozkaz powrotu do brygady, która miała znajdować się w marszu na Niewierszyn. Zgodnie z rozkazem pułk znalazł się w nakazanym rejonie przed świtem 7 września. Nie zastając tam własnych oddziałów, przemaszerował do lasów w okolicy Jaksonka. Tego samego dnia około południa wyruszył drogą na Opoczno. W czasie przemarszu atakowany był przez lotnictwo nieprzyjaciela,które jednak nie zdołało wyrządzić większych szkód. Kiedy okazało się, że Opoczno zajęte jest przez Niemców, ppłk Miłkowski wydał rozkaz przejścia swego zgrupowania do lasów Brudzewickich. W nocy z 8 na 9 września pułk skierował się z rejonu Studzianny do lasów pod Przysuchą.

W czasie przemarszu doszło do potyczki z niewielkim oddziałem niemieckim w okolicy Gielniowa, który po krótkiej walce został odrzucony, ale tabor pułku podczas tej potyczki uległ rozproszeniu. W nocy z 9 na 10 września oddziały polskie zostały otoczone w lasach w okolicy Przysuchy. Aby umożliwić wyjście z okrążenia, żołnierze 2 baterii 3 dak-u na rozkaz dowódcy zdemontowali i zniszczyli działa w okolicy Przysuchy i Ruskiego Brodu. W celu wydostania się z okrążenia dowódca zarządził nocne natarcie, po którym pułk miał kierować się w Góry Świętokrzyskie. W nocy z 9 na 10 września doszło do walki z piechotą niemiecką.

Po tym starciu oddział niemiecki został odrzucony, ale jednocześnie okazało się, że szwadrony 3 i 4 zostały odcięte od sił głównych. W tej sytuacji dowódca wydał rozkaz rozproszenia jednostki i przebijania się małymi grupami do rejonu Świętej Katarzyny. Od 11 do 13 września dotarła tam większość rozbitych grup, lecz nie doszło do odtworzenia pułku. Niektóre drobne oddziały przekroczyły Wisłę, inne pozostały w Górach Świętokrzyskich aż do połowy października 1939 roku, kiedy zakończyły walkę.

I na zakończenie trochę informacji o historii sztandaru 23. Pułku. Istnieją dwie jej wersje. Zgodnie z pierwszą, 10 września 1939r. podpułkownik Z. Miłkowski oddał pułkowy sztandar pod opiekę dowódcy plutonu łączności, porucznikowi Henrykowi Romaszewskiemu, a ten powierzył go swemu zastępcy, kapralowi Stanisławowi Borowickiemu, któremu udało się uniknąć niewoli i dotrzeć do swego domu we wsi Rząsawa, koło Rudnika Częstochowskiego. Sztandar jakoby spłonął podczas pożaru w roku 1945. 

Wersja druga mówi o tym, że rotmistrz Józef Kozicki, będąc w niemieckiej niewoli twierdził, że żona dowódcy pułku Zofia Miłkowska napisała do niego do obozu list, w którym zawiadamiała, że „chusteczkę pułku” przekazał jej na przechowanie jakiś kapral łączności. Możliwe, że chodzi tu o kaprala Stanisława Borowickiego. Wiadomym jest, że Zofia Miłkowska zginęła podczas powstania warszawskiego. Z wyżej przytoczonych informacji można wysnuć wniosek, że sztandar 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich w ręce Niemców nie trafił.  

ORGANIZACJA I OBSADA PERSONALNA PUŁKU 1 WRZEŚNIA 1939r. DOWÓDZTWO
  • Dowódca pułku – ppłk dypl. Zygmunt Miłkowski (zm. 1943)
  • Zastępca dowódcy – mjr Edward Pisula (zm. lipiec 1945 więzienie, Warsz.)
  • Zastępca dowódcy – rotmistrz Grzegorz Druchowino
  • Kwatermistrz – mjr Stanisław Rusiecki
  • Adiutant – rtm. Antoni Słapczyński
  • Oficer ordynansowy – ppor. Romuald Rodziewicz
  • Oficer informacyjny – rtm. Szczęsny Rożałowski
  • Oficer broni i gazu – rtm. Wacław Kosiński
  • Oficer do zleceń – ppor. Jerzy Jazdowski
  • Dowódca szwadronu gospodarczego – rtm. Tadeusz Szymankiewicz
  • Oficer żywnościowy – chor. Michał Skowroński
  • Oficer płatnik – por. int. Władysław Czarnocki
  • Lekarz sanitarny pułku – por. lek. med. Antoni Kłopotowski
  • Lekarz weterynarii – por. lek. wet. Czesław Wojciechowski
  • Kapelan – ks. Józef Król
1 szwadron
  • dowódca – rtm. Józef Kozicki
  • dowódca plutonu – por. Jan Wiltowski
  • dowódca plutonu – ppor. Tadeusz Borkowski
  • dowódca plutonu – ppor. Mikołaj Łapiński
2 szwadron
  • dowódca – rtm. Zygmunt Mackiewicz
  • dowódca plutonu – por. Zygmunt Romanowski
  • dowódca plutonu – pchor. Marszewski
  • dowódca plutonu – ppor. Cezary Haller de Hallenburg
3 szwadron
  • dowódca – por. Juliusz Ciosiński
  • dowódca plutonu – ppor. Zdzisław Sas-Biliński
  • dowódca plutonu – ppor. Karol Różycki
  • dowódca plutonu – ppor. Józef Lipkowski
4 szwadron
  • dowódca – por. Bolesław Janowski
  • dowódca plutonu – ppor. Marian Drzewiecki
  • dowódca plutonu – ppor. Sławomir Zdrojewski
  • dowódca plutonu – por. Niemczynowicz
Szwadron ckm
  • dowódca – por. Borys Sztark
  • dowódca plutonu – por. Jerzy Kubin
  • dowódca plutonu – ppor. Wiktor Jackiewicz
  • dowódca plutonu – ppor. Jerzy Jazdowski
Pododdziały specjalne:
  • dowódca plutonu ppanc. – por. Józef Ogoniek
  • dowódca kolarzy – por. Czesław Szurmiak
  • dowódca łączności – por. Henryk Rymaszewski
PODODDZIAŁY POZOSTAJĄCE NA OBSZARZE KRAJOWYM, PODPORZĄDKOWANE DOWÓDCY OKRĘGU KORPUSU Nr 3  
  • Dowódca szwadronu marszowego (mob. Nowa Wilejka) – rtm. Wacław Ursyn-Szantyr (zm. 15.09.1939r. Zboisko k. Lwowa)
  • Dowódca szwadronu marszowego – por. Konrad Szuman-Szumski
  • Dowódca szwadronu zapasowego (mob. Grodno) – rtm. Bernard Romanowski

Alfabetyczny spis oficerów 23-go pułku, reprezentujących barwy pułku w krajowych zawodach konnych w latach 1921-1939.

  • Por. Danielczyk Czesław. Uczestnik zawodów w Wilnie (1935) i Militari (1933).
  • Por/rtm. Druchowino. Uczestnik zawodów w Wilnie (1924,32), Grudziądzu (1929) i Militari (1924).
  • Por. Jastrzębski. Uczestnik zawodów w Wilnie w 1932 roku.
  • Por. Juszkiewicz Jan. Uczestnik zawodów w Wilnie w 1925 roku.
  • Por/rtm.Kosiński Wacław. Uczestnik zawodów w Wilnie (1925,38) i Militari (1925)
  • Ppor. Kubin Jerzy. Uczestnik zawodów w Wilnie w 1938 roku.
  • Por. Łobojko. Uczestnik zawodów w Wilnie w 1924 roku.
  • Por. Romanowski Edward. Uczestnik Militari w 1933 roku.
  • Ppor. Smólski Stefan.Uczestnik zawodów w Wilnie w 1925 roku.
  • Por. Stark Borys. Uczestnik Militari w 1933 roku.
  • Rtm. Starzecki Stanisław. Uczestnik zawodów w Wilnie (1924) i Zakopanem (1930, 32).

OFICEROWIE 23. PUŁKU UŁANÓW ZAMORDOWANI PRZEZ NKWD
  • Płk. dypl. Józef Świerczyński (1893-1940) – Starobielsk. Postanowieniem Prezydenta RP z dn.5 pażdziernika 2007r. płk. Józef Świerczyński został pośmiertnie mianowany na stopień generała brygady.
  • Kpt. lek. wet. Eugeniusz Demitryjuk – Kozielsk
  • Rtm. Kazimierz Lewak – Starobielsk
  • Rtm. Józef Sztukowski – Kozielsk
  • Por. rez. Tadeusz Kopaliński – Starobielsk
  • Por. Edward Lubomir Kukiel-Krajewski – Starobielsk
  • Por. rez. Marian Sanok – Kozielsk
  • Por. Kazimierz Szalewicz – Starobielsk
  • Por. st. sp. Zygmunt Warpechowski – Starobielsk
  • Por. rez. Tadeusz Borkowski – Kozielsk
  • Ppor. rez. Zygmunt Rudnicki – Kozielsk
  • Ppor.rez. Witold Sawicki – Kozielsk

Jeśli ktoś z gości bloga posiada zdjęcia lub dokumenty, przedstawiające 23. Pułk Ułanów Grodzieńskich, to bardzo proszę przesłać ich skany (kopie), żeby umieścić je pod tym tekstem. Z góry dziękuję.
 
Wacław Ledziński ur. w 1896 roku, wachmistrz zawodowy 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich. Kawaler Orderu Virtuti Militari, Krzyża Walecznych, Krzyża Zasługi Wojsk Litwy Środkowej, Medal za Wojnę i Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

 

Kpr. Władysław Pawełkowicz z 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich. Poległ 7 września 1939 r. w miejscowości Mniszków (powiat Opoczno). Jest pochowany na cmentarzu parafialnym w Sławnie (powiat opoczyński). Fotografia przedwojenna, skan udostępnił Muzeum Regionalne w Opocznie. Serdecznie dziękuję.

 
Orkiestra 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Zdjęcie wykonane w Postawach w latach 1935-1939

Żołnierze z 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich i cywile z dziewczętami na tle koszar pułku w Postawach, 1935-1939 r. Ze strony internetowej «Odnoklassniki.ru».


Żołnierze z 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich i cywile z dziewczętami na tle koszar i stajni pułku w Postawach, 1935-1939 r. Ze strony internetowej «Odnoklassniki.ru».


Powrót z manewrów. Na czele kolumny, na białym koniu, prawdopodobnie ppłk. dypl. Zygmunt Miłkowski, ostatni dowódca 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Od 1938 r. był dowódcą tego pułku, którym w składzie Wileńskiej Brygady Kawalerii dowodził podczas Wojny Obronnej 1939 r. Walczył z wrogiem w rejonie Piotrkowa Trybunalskiego. Po ciężkich walkach w nocy z 8/9 września 1939 r., w lasach w pobliżu miejscowości Przysucha, wobec niemożliwości kontynuowania walki rozwiązał pułk. Zdjęcie wykonane prawdopodobnie w 1938 roku w okolicach Postaw. Z Allegro.pl.


Grupa oficerów i podoficerów 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Zdjęcie wykonane prawdopodobnie w Podbrodziu pow. święciańskiego na przełomie lat 20-ch i 30-ch XX wieku. Z Allegro.pl


Nieznany oficer w stopniu porucznika z 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Przypuszczalnie to może być  Juliusz Stanisław Ciosiński. Zdjęcie z Allegro.pl

Kapral Ludwik Pazauć, żołnierz Wojska Polskiego, ułan z 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. W latach 1935-1939 pułk ten stacjonował w Postawach. Fotografia sprzed 1939 r. Kopię zdjęcia przesłał p. Marcin Pazauć, serdecznie dziękuję.

Postawy, plac Józefa Piłsudskiego, defilada ułanów ze szwadronu reprezentacyjnego 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich Wojska Polskiego. Drugi od lewej kapral Ludwik Pazauć. W latach 1935-1939 pułk ten stacjonował w Postawach. Fotografia sprzed 1939 r. Kopię zdjęcia przesłał p. Marcin Pazauć, serdecznie dziękuję.

Defilada ułanów ze szwadronu reprezentacyjnego 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich Wojska Polskiego. W latach 1935-1939 pułk ten stacjonował w Postawach. Fotografia sprzed 1939 r. Kopię zdjęcia przesłał p. Marcin Pazauć, serdecznie dziękuję.

Rodzina Pazauciów. W mundurze stoi Ludwik Pazauć, żołnierz WP, ułan z 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Na stole widoczny samowar. Fotografia sprzed 1939 r. Kopię zdjęcia przesłał p. Marcin Pazauć, serdecznie dziękuję.

Pogrzeb wojskowy w 23-m Pułku Ułanów Grodzieńskich, który w latach 1935-1939 stacjonował w Postawach. Kopię zdjęcia przesłał p. Marcin Pazauć, serdecznie dziękuję.

Wizytówka

W kuźni 23-go pułku ułanów Grodzieńskich. Postawy, 1935-1937. Skan zdjęcia przesłał p. Jerzy Spragowski, serdecznie dziękuję.


Por. Wacław Kosiński. Zdjęcie wykonane prawdopodobnie w latach 1930-1932 w Podbrodziu. Ze strony internetowej Allegro pl.
Porucznik Stefan Smolski. Zdjęcie wykonane prawdopodobnie w latach 1930-1932 w Podbrodziu. Ze strony internetowej Allegro pl.
Żołnierze szkoły podoficerskiej Wileńskiej Brygady Kawalerii przy mauzoleum Matki i Serca Syna. Zdjęcie wykonane w Wilnie na Rossie w 1938 roku. Z własnych zbiorów.


Podoficer (kapral) 23-go pułku ułanów Grodzieńskich Józef Kamieniecki. Pochodzi ze wsi Drobysze pod Postawami. Zdjęcie wykonane prawdopodobnie w 1938 roku w Postawach. Z własnych zbiorów.
Żołnierze jednego ze szwadronów szkoły podoficerskiej Wileńskiej Brygady Kawalerii. Zdjęcie wykonane w 1938 roku, z własnych zbiorów.

Niskiej jakości zdjęcie przedstawia 7 szwadron pionierów i 3 szwadron lonczności podoficerskiej szkoły Wileńskiej Brygady Kawalerii. Z własnych zbiorów.

Biały Dwór (obecnie Balta Dvarys na Litwie). Budynek szkoły podoficerskiej 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich. Zdjęcie ze strony internetowej Allegro pl.

Nieznany żołnierz z 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich. Zdjęcie wykonane w Postawach w drugiej połowie lat 30-ch XX wieku. Z rosyjskiej strony internetowej "Одноклассники ru".
Zbiorowe zdjęcie żołnierzy z 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich, wykonane prawdopodobnie w Podbrodziu w 1931 roku. Pierwszy z lewej w górnym rzędzie stoi starszy ułan Stanisław Czepułkowski. Zdjęcie przesłała Pani Lidia Van Looy, serdecznie dziękuję.

Porucznik Edward Ludomir Krajowski-Kukiel. Służył w 23-m pułku w 1934 roku jako dowódca plutonu.
Nieznany podoficer (kapral) 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich. Zdjęcie wykonane prawdopodobnie w Postawach w latach 30-ch XX wieku. Z Allegro pl.
Starszy Wachmistrz 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich Piotr Preiss. Skan zdjęcia przesłał wnuk Piotra Preiss. Serdecznie dziękuję.

Piotr Preiss siedzi po prawej stronie. Skan zdjęcia przesłał wnuk Piotra Preiss. Serdecznie dziękuję.
Zdjęcie łączone. Starszy Wachmistrz 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich Piotr Preiss stoi w centrum, koło oficera, a pod nim jego syn Henryk. Skan zdjęcia przesłał wnuk Piotra Preiss. Serdecznie dziękuję.
Starszy Wachmistrz 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich Piotr Preiss z żoną Zofią z domu Pilecką. Skan zdjęcia przesłał wnuk Piotra Preiss. Serdecznie dziękuję.
Piotr Preiss siedzi po lewej stronie. Skan zdjęcia przesłał wnuk Piotra Preiss. Serdecznie dziękuję.








Por. 23 P.U.G. Kazimierz Lewak. 1930-1932 r. Zdjęcie z Allegro pl.
Szkoła Podoficerska CKM Wileńskiej Brygady Kawalerii, 1937 r. W kursie uczestniczyli także żołnierze 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich. Skan zdjęcia przesłał p. Paweł Urbanowicz. Serdecznie dziękuję.

Szkoła Podoficerska CKM. W kursie uczestniczyli także żołnierze 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich. Jeden z zawodowych podoficerów na tym zdjęciu – Antoni Borodzicz z Wilna. Kopiję zdjęcia przesłała p. Beata Biernat. Serdecznie dziękuję.

Żołnierze i oficerowie Wojska Polskiego z 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich  na placu przed koszarami w Postawach. Na pierwszym planie od lewej widoczna orkiestra pułku. Na głowach żołnierzy francuskie hełmy typu Adrian z charakterystycznym grzebieniem na górze, używane w latach 30-ch przez kawalerię. Fotografia z około 1935-1939r. Skan udostępnił Muzeum Krajoznawczy w Postawach. Serdecznie dziękuję.

Te zdjęcie wykonane w 1938 roku i przedstawia jakieś uroczystości w 23-m Pułku Ułanów Grodzieńskich (Święto Pułku?), który w 1935-1939 r. stacjonował w Postawach. Skan udostępnił Muzeum Krajoznawczy w Postawach. Serdecznie dziękuję.


Pułkownik Mariusz Zaruski, w latach 1922-1923 dowódca 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich.
Uroczystość poświęcenia i wręczenia sztandaru 23 pułkowi na Placu Łukiskim w Wilnie, w obecności Naczelnego Wodza, marszałka Józefa Piłsudskiego, w dniu 13 sierpnia 1922 roku. Zdjęcie z przedwojennej prasy.
W atelier zakładu fotograficznego. Nieznany ułan z 23-go P.U.G., lata międzywojenne.  Zdjęcie z archiwum Allegro pl.
Ułani szwadronu szkolnego 23-go P.U.G. przed jedną ze stajni. Zdjęcie wykonane prawdopodobnie w Podbrodziu lub w Białym Dworze w pierwszej połowie lat 30-ch. Z archiwum Allegro pl.
Pocztówka, wydana w Wielkiej Brytanii.

Postawy. Ułani z 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich. Z prawej Józef Kurto. Skan zdjęcia udostępnił p. Paweł Kurto. Serdecznie dziękuję.
Ułan Józef Kurto podczas służby w 23-m Pułku Ułanów Grodzieńskich w latach 30-ch. Skan zdjęcia udostępnił p. Paweł Kurto. Serdecznie dziękuję.
Starszy ułan 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich Stanisław Czepułkowski (z Zusin koło Kiemieliszek). Zdjęcie wykonane w Podbrodziu 17.06.1931r. Kopię zdjęcia przesłała p. Lidia Van Looy, serdecznie dziękuję.
Starszy ułan 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich Stanisław Czepułkowski (z Zusin koło Kiemieliszek). Kopię zdjęcia przesłała p. Lidia Van Looy, serdecznie dziękuję.
Rtm. 23 p.u.g. Grzegorz  Druhowino. Zdjęcie z Allegro.

Tableau korpusu podoficerów zawodowych 23. p. u. grodzieńskich. Skan zdjęcia przesłał p. Ryszard Kołodziejski. Serdecznie dziękuję.
Ppłk. dypl. Zygmunt Miłkowski, ostatni dowódca 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Od 1938 r. był dowódcą tego pułku, którym w składzie Wileńskiej Brygady Kawalerii dowodził podczas Wojny Obronnej 1939 r. Walczył z wrogiem w rejonie Piotrkowa Trybunalskiego. Po ciężkich walkach w nocy z 8/9 września 1939 r., w lasach w pobliżu miejscowości Przysucha, wobec niemożliwości kontynuowania walki rozwiązał pułk.
Podchorąży 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich Michał Lech. Kopię zdjęcia przesłała p. Anna Kwiecień. Serdecznie dziękuję.
Postawy. Grupa podoficerów z 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Pierwszy z prawej stoi podchorąży Michał Lech. Na pierwszym planie dzieci Michała Lecha. Kopię zdjęcia przesłała p. Anna Kwiecień. Serdecznie dziękuję.

Po Mszy Św. w kościele Św. Antoniego z Padwy w Postawach. W nabożeństwie uczestniczyli żołnierze z 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich, który w latach 1935-1939 stacjonował w Postawach. W prawej części zdjęcia widoczne karabiny Mausera wz. 98. Fotografia z 1937 r. Kopię przesłała p. Krystyna Kotelon. Serdecznie dziękuję.
Trąbka 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich. Skan zdjęcia przesłał p. Mirek z Polski. Serdecznie dziękuję
Trąbka 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich. Skan zdjęcia przesłał p. Mirek z Polski. Serdecznie dziękuję
Pas skurzany i szabla żołnierska /stalowa/ wz. 1921., ułana 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich Wacława Ledzińskiego, Kawalera Orderu VM za wojnę polsko-bolszewicką. Szabla jest sygnowana Nr. pułkowym 785 i ma "tabliczkę" wykonaną przez rusznikarza pułku z informacją o wymianie głowni. Szabla wyprodukowana przez firmę Wacława Gorzkowskiego  w Warszawie, na ul. Chłodnej 29. Skan zdjęcia przesłał p. Mirek z Polski. Serdecznie dziękuję. Prośba, jeżeli ktoś z czytelników wie cokolwiek o losie Wacława Ledzińskiego, to bardzo proszę o kontakt na mój e-mail postawy@inbox.lv
Pas skurzany i szabla żołnierska /stalowa/ wz. 1921., ułana 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich Wacława Ledzińskiego, Kawalera Orderu VM za wojnę polsko-bolszewicką. Szabla jest sygnowana Nr. pułkowym 785 i ma "tabliczkę" wykonaną przez rusznikarza pułku z informacją o wymianie głowni. Szabla wyprodukowana przez firmę Wacława Gorzkowskiego  w Warszawie, na ul. Chłodnej 29. Skan zdjęcia przesłał p. Mirek z Polski. Serdecznie dziękuję. Prośba, jeżeli ktoś z czytelników wie cokolwiek o losie Wacława Ledzińskiego, to bardzo proszę o kontakt na mój e-mail postawy@inbox.lv
Szabla żołnierska /stalowa/ wz. 1921., ułana 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich Wacława Ledzińskiego, Kawalera Orderu VM za wojnę polsko-bolszewicką. Szabla jest sygnowana Nr. pułkowym 785 i ma "tabliczkę" wykonaną przez rusznikarza pułku z informacją o wymianie głowni. Szabla wyprodukowana przez firmę Wacława Gorzkowskiego  w Warszawie, na ul. Chłodnej 29. Skan zdjęcia przesłał p. Mirek z Polski. Serdecznie dziękuję. Prośba, jeżeli ktoś z czytelników wie cokolwiek o losie Wacława Ledzińskiego, to bardzo proszę o kontakt na mój e-mail postawy@inbox.lv
Szabla żołnierska /stalowa/ wz. 1921., ułana 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich Wacława Ledzińskiego, Kawalera Orderu VM za wojnę polsko-bolszewicką. Szabla jest sygnowana Nr. pułkowym 785 i ma "tabliczkę" wykonaną przez rusznikarza pułku z informacją o wymianie głowni. Szabla wyprodukowana przez firmę Wacława Gorzkowskiego  w Warszawie, na ul. Chłodnej 29. Skan zdjęcia przesłał p. Mirek z Polski. Serdecznie dziękuję. Prośba, jeżeli ktoś z czytelników wie cokolwiek o losie Wacława Ledzińskiego, to bardzo proszę o kontakt na mój e-mail postawy@inbox.lv
Szabla żołnierska /stalowa/ wz. 1921., ułana 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich Wacława Ledzińskiego, Kawalera Orderu VM za wojnę polsko-bolszewicką. Szabla jest sygnowana Nr. pułkowym 785 i ma "tabliczkę" wykonaną przez rusznikarza pułku z informacją o wymianie głowni. Szabla wyprodukowana przez firmę Wacława Gorzkowskiego  w Warszawie, na ul. Chłodnej 29. Skan zdjęcia przesłał p. Mirek z Polski. Serdecznie dziękuję. Prośba, jeżeli ktoś z czytelników wie cokolwiek o losie Wacława Ledzińskiego, to bardzo proszę o kontakt na mój e-mail postawy@inbox.lv
Szabla żołnierska /stalowa/ wz. 1921., ułana 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich Wacława Ledzińskiego, Kawalera Orderu VM za wojnę polsko-bolszewicką. Szabla jest sygnowana Nr. pułkowym 785 i ma "tabliczkę" wykonaną przez rusznikarza pułku z informacją o wymianie głowni. Szabla wyprodukowana przez firmę Wacława Gorzkowskiego  w Warszawie, na ul. Chłodnej 29. Skan zdjęcia przesłał p. Mirek z Polski. Serdecznie dziękuję. Prośba, jeżeli ktoś z czytelników wie cokolwiek o losie Wacława Ledzińskiego, to bardzo proszę o kontakt na mój e-mail postawy@inbox.lv
Szabla żołnierska /stalowa/ wz. 1921., ułana 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich Wacława Ledzińskiego, Kawalera Orderu VM za wojnę polsko-bolszewicką. Szabla jest sygnowana Nr. pułkowym 785 i ma "tabliczkę" wykonaną przez rusznikarza pułku z informacją o wymianie głowni. Szabla wyprodukowana przez firmę Wacława Gorzkowskiego  w Warszawie, na ul. Chłodnej 29. Skan zdjęcia przesłał p. Mirek z Polski. Serdecznie dziękuję. Prośba, jeżeli ktoś z czytelników wie cokolwiek o losie Wacława Ledzińskiego, to bardzo proszę o kontakt na mój e-mail postawy@inbox.lv
Niezidentyfikowany major z 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich na rynku w Postawach. Fotografia wykonana w 1935-1939r. Z własnej kolekcji.
Dom w Postawach przy ul. Stankiewicza 4, zbudowany w 1936 roku dla rodzin oficerów i podoficerów 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich. Zdjęcie współczesne z  Livejournal Kresy Arch (Уладзімір Садоўскі).
Jeszcze jeden dom w Postawach przy ul. Stankiewicza, zbudowany w 1936 roku dla rodzin oficerów i podoficerów 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich. Zdjęcie współczesne z  Livejournal Kresy Arch (Уладзімір Садоўскі).
Dom w Postawach przy ul. Stankiewicza 3, zbudowany w 1936 roku dla rodzin oficerów i podoficerów 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich. Zdjęcie współczesne z "darriuss. livejournal.com".
St. ułan 3. szwadronu 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich Andrzej Jastrzębski. Fotografia wykonana w 1936-1938r. Kopiję zdjęcia przesłał p. Mieczysław Jastrzębski - serdecznie dziękuję.


Postawy. Kondukt żałobny. Oczywiście, że zdjęcie przedstawia pogrzeb jednego z oficerów 23. pułku. Możliwie to podporucznik Wacław-Dominik  Warakomski, króry zmarł 19 kwietnia 1937r. w wieku 25 lat. Kopiję zdjęcia przesłał p. Mieczysław Jastrzębski, serdecznie dziękuję.


Kopię świadectwa przesłał p. Mieczysław Jastrzębski, serdecznie dziękuję.
Kopię legitymacji przesłał p. Mieczysław Jastrzębski, serdecznie dziękuję.
Kopię legitymacji przesłał p. Mieczysław Jastrzębski, serdecznie dziękuję.
Kopię legitymacji przesłał p. Mieczysław Jastrzębski, serdecznie dziękuję.
Święto pułkowe 23. Pułku Ułanów (1929r.), uroczysty obiad żołnierski. Na tym zdjęciu z uroczystego obiadu żołnierskiego, przy stole z lewej strony zdjęcia, siedzi wachmistrz Piotr Preiss (z wąsikem i medalami). Po jego prawej stronie stoi jego syn Henryk, a po  jego lewej stronie, trochę w tyle, jego córka Czesława, z męża Płatacz. Fotografia wykonana przez fotografa Kuniewskiego z Podbrodzia. Kopiję zdjęcia przesłał p. Ryszard Banaszek. Serdecznie dziękuję.
Mieczysław Gławdel podoficer uzbrojenia (zbrojmistrz) 23. Pułku Ułanów z narzeczoną Marią Kwiatkowską. Postawy 06 września 1938 r. Kopiję zdjęcia przesłał p. Ryszard Banaszek. Serdecznie dziękuję.
Mieczysław Gławdel - zbrojmistrz 23 PUG. Zdjęcie wykonane prawdopodobnie w 1936 r. w Postawach. Kopiję zdjęcia przesłał p. Ryszard Banaszek. Serdecznie dziękuję.
Plut. Józef Banaszek ur.1884 r., żołnierz 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich. Kopiję zdjęcia przesłał p. Ryszard Banaszek. Serdecznie dziękuję.
Kaprale 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich - Stefan Banaszek (syn Józefa), Marach, Gryzewski, Menita, Kiszkuń.  Kopiję zdjęcia przesłał p. Ryszard Banaszek, syn Stefana Banaszka. Serdecznie dziękuję.
Szkoła Podoficerska CKM. W kursie uczestniczyli żołnierze 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich, także Stefan Banaszek. Kopiję zdjęcia przesłał p. Ryszard Banaszek. Serdecznie dziękuję.
Zdjęcie wykonane prawdopodobnie z okazji odznaczenia Józefa Banaszka Krzyżem (na zdjęciu). Ten leżący młodzieniec w dolnym rzędzie w furażerce to jego syn Stefan. Kopiję zdjęcia przesłał p. Ryszard Banaszek, syn Stefana Banaszka. Serdecznie dziękuję.
Stefan Banaszek, żołnierz 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich. Kopiję zdjęcia przesłał p. Ryszard Banaszek, syn Stefana Banaszka. Serdecznie dziękuję.

7 lutego 2013r. wydawnictwo EDIPRESSE wydało 26 tom „WIELKIEJ  KSIĘGI KAWALERII  POLSKIEJ”, poświęcony 23. Pułkowi Ułanów Grodzieńskich. Książka zawiera dużo zdjęć i ciekawych informacji. Na zdjęciu – okładka książki.

Ułan zapasowego szwadronu (szwadron stacjonował w Grodnie) 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich, Marian Żyluk, ur. w 1912r. we wsi Folwark Pruska. Zdjęcie z lat 30-ch XX wieku, zostało wykonane w Grodnie, w zakładzie fotograficznym B.Krauzela, na ul. Orzeszkowej 4. Kopiję zdjęcia przesłał syn Mariana, Janusz Żyluk. Serdecznie dziękuję.
Ułani zapasowego szwadronu (szwadron stacjonował w Grodnie) 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Pierwszy z lewej siedzi Marian Żyluk, ur. w 1912r. we wsi Folwark Pruska. Zdjęcie z lat 30-ch XX wieku, zostało wykonane w Grodnie, w zakładzie fotograficznym B.Krauzela, na ul. Orzeszkowej 4. Kopiję zdjęcia przesłał syn Mariana, Janusz Żyluk. Serdecznie dziękuję.

Ułan zapasowego szwadronu (szwadron stacjonował w Grodnie) 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich Marian Żyluk, ur. w 1912r. we wsi Folwark Pruska. Zdjęcie z lat 30-ch XX wieku, zostało wykonane w Grodnie, w zakładzie fotograficznym B.Krauzela, na ul. Orzeszkowej 4. Kopiję zdjęcia przesłał syn Mariana, Janusz Żyluk. Serdecznie dziękuję.
Zespół muzyczny 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich, lipiec 1924r. W dolnym rzędzie od prawej siedzi Henryk Olesiński. Kopię zdjęcia przesłał p. Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.
Podoficer (kapral) 1-go szwadronu 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich Romuald Kamieniecki, absolwent pułkowej szkoły podoficerskiej. Zdjęcie wykonane w 1931 lub 1932 roku w Podbrodziu. Z własnej kolekcji.
Wręczenie świadectw żołnierzom Wojska Polskiego, absolwentom szkoły podoficerskiej 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Świadectwo z rąk dowódcy pułku ppłk. Józefa Świerczyńskiego odbiera podoficer (kapral) Romuald Kamieniecki. Fotografia wykonana w 1931 lub 1932r. Z własnej kolekcji.
Podoficer zawodowy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich Henryk Olesiński. Kopię zdjęcia przesłał jego wnuk Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję. W 1923 roku cała rodzina Henryka Olesińskiego wyjechała do Polski z Moskwy i w tymże roku Henryk został powołany do wojska. Służbę odbył w 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich, stacjonującym w Wilnie. W 1925  podpisał deklarację na zawodowego podoficera w stopniu kaprala. W 1928 roku został awansowany do stopnia plutonowego funkcyjnego. W tamte lata (1923-1939) 23 Pułk Ułanów stacjonował kolejno w Wilnie, Podbrodziu i Postawach. W 1939 roku H.Olesiński na własną prośbę został przeniesiony do Warszawskiej Brygady Zmotoryzowanej (Pancerno-Motorowej) w Garwolinie. W dniu 15 sierpnia 1939 r. został awansowany do stopnia wachmistrza. 1 września 1939r. nastąpił wymarsz na front. Brał udział w walkach z Niemcami w rejonie Kraśnika, Zamościa i Tomaszowa Lubelskiego. Pod Tomaszowem Brygada odniosła porażkę w walce z Niemcami. Pod Tomaszowem H.Olesiński był ranny w lewą rękę i lewą nogę odłamkami granatu. Uniknął niewoli i 21  października wrócił do Wilna. Czas okupacji spędził w Podbrodziu (Litwa) (tj. od listopada 1939r do końca grudnia 1943r.), gdzie pracował fizycznie przy ładowaniu wagonów. Następnie 24.12.1943r. wyjechał z rodziną do Polski, gdzie pełnił funkcje administratora budynków mieszkalnych w R.Z.K.B (Rejonowy Zarząd Kwaterunkowo Budowlany - coś w tym rodzaju) w Kętrzynie do jego rozwiązania.
Legitymacja osobista żony podoficera 23 pułku - Wandy Olesińskiej. Kopię zdjęcia przesłał jej wnuk Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.
Legitymacja osobista żony podoficera 23 pułku - Wandy Olesińskiej. Kopię zdjęcia przesłał jej wnuk Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.
Najprawdopodobniej żony podoficerów 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Zdjęcie przesłał p. Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.
Nieznana impreza w 23-m Pułku Ułanów Grodzieńskich. Fotografia wykonana najrawdopodobniej w Postawach w 1935-1939r. Zdjęcie przesłał p. Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.
Nieznana impreza w 23-m Pułku Ułanów Grodzieńskich. Fotografia wykonana najrawdopodobniej w Postawach w 1935-1939r. Zdjęcie przesłał p. Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.
Podoficerowie Wojska Polskiego z 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich z damami. Drugi od prawej strony - Henryk Olesiński, podoficer zawodowy. Fotografia z lat 30-ch XX wieku. Kopię zdjęcia przesłał wnuk Henryka Olesińskiego, p. Jerzy Olesiński- serdecznie dziękuję.
Henryk Olesiński, podoficer zawodowy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Fotografia wykonana 10.06.1935r. Kopię zdjęcia przesłał wnuk Henryka Olesińskiego, p. Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.
Podoficer zawodowy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich Henryk Olesiński. Kopię zdjęcia przesłał wnuk Henryka Olesińskiego, p. Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.
Podoficer zawodowy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich Henryk Olesiński. Kopię zdjęcia przesłał jego wnuk p. Jerzy Olesiński- serdecznie dziękuję.
Podoficer zawodowy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich Henryk Olesiński (pierwszy z lewej strony). Kopię zdjęcia przesłał wnuk Henryka Olesińskiego, p. Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.
Podoficer zawodowy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich Henryk Olesiński. Kopię zdjęcia przesłał jego wnuk,  p. Jerzy Olesiński- serdecznie dziękuję.
W środku siedzi Podoficer zawodowy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich Henryk Olesiński.
Kopię zdjęcia przesłał jego wnuk, p. Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.
Stempel biblioteki 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Kopię przesłał p. Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.
Henryk Olesiński, podoficer zawodowy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Kopię zdjęcia przesłał jego wnuk, p. Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.

Podoficer zawodowy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich (Hipek). Fotografia wykonana w Podbrodziu 24.02.1928r. Kopię zdjęcia przesłał p. Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.
W. Stefanowicz, podoficer zawodowy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Weteran walk w 1 Korpusie Polskim. Na piersi widoczny Krzyż "Dowborczyków". Kopię zdjęcia przesłał p. Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.
Orkiestra 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich (święto pułku 1.06.1928r.). Kopię zdjęcia przesłał p. Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.
Henryk Olesiński, podoficer zawodowy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Fotografia wykonana w lipcu 1930r., podczas stacjonowania pułku w Podbrodziu. W tym czasie on mieszkał w bloku podoficerskim Nr.20. Kopię zdjęcia przesłał wnuk Henryka Olesińskiego, p. Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.
Podoficer zawodowy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich Henryk Olesiński z żoną Wandą. Kopię zdjęcia przesłał ich wnuk Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.
Podoficer zawodowy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich Henryk Olesiński (pierwszy z lewej strony) z kolegami. Kopię zdjęcia przesłał wnuk Henryka Olesińskiego, p. Jerzy Olesiński- serdecznie dziękuję.
Postawy. Podoficer zawodowy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich Henryk Olesiński (pierwszy z prawej strony). Kopię zdjęcia przesłał jego wnuk, p. Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.


Oficer i podoficerowie Wojska Polskiego z 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich z damami.
Pierwszy z prawej strony to chorąży Michał Jabłoński, który był sztandarowym pułku. Fotografia zrobiona po 1935 roku w Postawach. Kopię zdjęcia przesłał wnuk Henryka Olesińskiego, p. Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.
Postawy. Podoficer zawodowy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich Henryk Olesiński (pierwszy z prawej strony). Kopię zdjęcia przesłał jego wnuk Jerzy Olesiński- serdecznie dziękuję.

W górnym rzędzie w centrum - podoficer zawodowy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich Henryk Olesiński. Kopię zdjęcia przesłał jego wnuk p. Jerzy Olesiński - serdecznie dziękuję.
Bieg myśliwski korpusu podoficerskiego 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Fotografia z lat 30-ch XX wieku. Kopię zdjęcia przesłał wnuk Henryka Olesińskiego p. Jerzy Olesiński- serdecznie dziękuję.

































19 marca 1939r. Defilada 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich w Postawach. Na trybunie, od prawej strony, stoi (przypuszczalnie) ppłk Zygmunt Miłkowski, dowódca pułku. Zdjęcie przesłał Franciszek Chomicz. Serdecznie dziękuję.
Kondukt żałobny w Postawach. Oczywiście, że zdjęcie przedstawia pogrzeb jednego z oficerów 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich. Możliwie to podporucznik Wacław-Dominik  Warakomski, króry zmarł 19 kwietnia 1937r. w wieku 25 lat. Kopiję zdjęcia przesłał p. Aleksander Dąbkiewicz - serdecznie dziękuję.
Kondukt żałobny w Postawach. Zdjęcie przedstawia pogrzeb jednego z oficerów 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich. Możliwie to podporucznik Wacław-Dominik  Warakomski, króry zmarł 19 kwietnia 1937 r. w wieku 25 lat.  Z lewej strony sdjęcia widoczny budynek cerkwi unickiej, która obecnie nie istnieje: została zniszczona w czasie reżimu komunistycznego w latach pięćdziesiątych XX wieku. Do 1815 r. w tym budynku mieścił się sąd. Kiedy stara drewniana cerkiew spłonęła podczas pożaru, Konstanty hrabia Tyzenhauz oddał budynek sądu prawosławnym parafianom. W 1893 r. w Postawach została zbudowana nowa murowana prawosławna cerkiew pod wezwaniem Św. Mikołaja. Kopiję zdjęcia przesłał p. Aleksander Dąbkiewicz - serdecznie dziękuję.
Żeton (moneta zastępcza) pułkowej spółdzielni 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Z archiwum Allegro
Żeton (moneta zastępcza) pułkowej spółdzielni 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Z archiwum Allegro


Medal Pamiątkowy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich
Medal Pamiątkowy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich
Niezidentyfikowany (nieznany) ułan z 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Zdjęcie wykonane w latach 1931-1933. Z własnej kolekcji
1 szwadron 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Fotografia wykonana w 1931-1933r. Z własnej kolekcji.
Ułani z 23 Pułku. Okolice Postaw, 1935-1939 r.
Koszary 23 Pułku w Postawach

Historia wojenna 23 pułku
Odznaka pułku, zatwierdzona Dz. Rozk. MSWojsk. nr 4, poz. 43 z 30 stycznia 1923 roku. Posiada kształt krzyża maltańskiego, którego ramiona pokryte są przezroczystą emalią pomarańczowa z białą obwódką. W jego centrum biała tarcza w srebrnej obwódce z numerem 23. Między ramionami krzyża srebrne ażurowe orły. Jednoczęściowa - oficerska, wykonana w srebrze i emaliowana. Na rewersie grawerowany numer, stopień i nazwisko. Wymiary: 38x38 mm. Projekt: Witold Łada-Zabłocki Wykonanie: Wiktor Gontarczyk - Warszawa. 

Żeton (moneta zastępcza) pułkowej spółdzielni 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich.
Żeton (moneta zastępcza) pułkowej spółdzielni 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich.

42 komentarze:

  1. Bardzo dobry artykuł. Warto by było opublikować go w jakimś pisemku historycznym. Dziękuję.

    OdpowiedzUsuń
  2. Bardzo ciekawe fotografie

    OdpowiedzUsuń
  3. Mój dziadek służył w tym pułku. Dziękuję za ciekawe zdjęcia.

    OdpowiedzUsuń
  4. Z tego co się orientuję mój dziadek również służył w tym pułku, lecz nie mogę nigdzie znaleźć jego nazwiska Henryk Olesiński. Może ktoś dysponuje jakimiś informacjami. Gdzieś mam jeszcze dokumenty dziadka.

    OdpowiedzUsuń
  5. W jaki okres czasu zdiadek Pana (Henryk Olesiński) służył w 23 pułku? Może Pan posiada zdjęcia (lub wspomnienia, dokumenty) przedstawiające 23 Pułk Ułanów? Jeśli tak, to bardzo proszę przysłać ich skany (kopie), żeby umieścić je na blogu, pod tym artykułem.

    OdpowiedzUsuń
  6. Postaram się gdzieś to "odkopać"

    OdpowiedzUsuń
  7. Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Witam jestem wnuczką rotmistrza Zygmunta Romanowskiego dysponuję zdjęciami 23Pułku mam ich sporą ilość chętnie udostępnię je na potrzeby publikacji.Podam mój adres e mailowy berenika123@o2.pl
      W Pułku służył mój dziadek( do samego końca )i babci brat Borys Sztark

      Usuń
  8. Mogę jedynie pozazdrościć wszystkim wiedzy i pamiątek po swoich wspaniałych przodkach.Mój dziadek Władysław Szumski również był w tych latach zawodowym żołnierzem i nic więcej o nim nie wiem ,może babcia posiadała jakieś pamiątki i dokumenty ale wszystko spłonęło w czasie powstania w Warszawie :(

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Witam serdecznie jestem wnuczką rotmistrza Zygmunta Romanowskiego dysponuję spora ilością zdjęc pułkowych i postaram się przesłac je tutaj jak najprędzej , proszę nie zazdrościć bo z wiadomych względów my niewiele wiemy i na takich portalach próbujemy uzupełnic naszą wiedzę , wciąż szukamy a żyjących świadków tamtych czasów codziennie mniej .

      Usuń
    2. Bardzo Panią proszę o kontakt w sprawie rekonstrukcji szwadronu 23 PU w ramach kawalerii ochotniczej, f.kamizela@gmail.com

      Usuń
  9. Witam.Mój ojciec Antoni Paszkowski pełnił słuzbę wojskową w charakterze sanitariusza w 23 pułku ułanów w Postawach.Do wojska został zmobilizowany 24 08 1939.Dnia 13 września 1939r dostał sie do niewoli w okolicy Piotrkowa.Przetrzymywany był w Częstochowie. 24 pażdziernika 1939r podczas transportu do niemiec wyskoczył z pędzącego pociągu za Herbami Śląskimi.Pieszo wrocił do domu.Posiadam zdjęcie ojca w mundurze i postaram się je przesłać.

    OdpowiedzUsuń
  10. Z niecierpliwością czekam na zdjęcia Zygmunta Romanowskiego i Antoniego Paszkowskiego.

    OdpowiedzUsuń
  11. Witam Panie Gienku. Doczekaliśmy się publikacji dotyczącej 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich w "Wieliej Księdze Kawalerii Polskiej" Tom 26 z 07.02.2013r. Serdecznie Pozdrawiam Jerzy Olesiński

    OdpowiedzUsuń
  12. Na okładce Wielkiej Księgi Kawalerii tom 26 z lewej strony zdjęcie mojego dziadka rotmistrza Zygmunta Romanowskiego z koniem .Księgę zakupiłam i czekam na odbiór z wielką niecierpliwością .

    OdpowiedzUsuń
  13. Prośba, jeżeli ktoś z czytelników bloga wie cokolwiek o losie ułana 23-go PUG Wacława Ledzińskiego, to bardzo proszę o kontakt na mój e-mail postawy@inbox.lv I jeszcze jedno, może ktoś wie – kto był rusznikarzem pułku w 1924 roku?

    OdpowiedzUsuń
  14. wlasnie otrzymałem dokumenty z Londynu dotyczące mojego dziadka Adama Mieleszko, z których wynika ze słuzył w 23 pułku ulanow w ...Wilnie?? czy to ten sam pułk grodzieński??? w dokumentach z Londynu dziadek wypełnił"oswiadczenie .. w którym oswiadcza że do stopnia kaprala rezerwy został awansowany w marcu 1919 roku, jest tam napisane również nazwisko dowodcy plutonu ppor Zalewski, dowodca szwadronu por. Kamiński, oraz dowodca pułku pulk. Zabłocki.. dokument ma datę 31.05. 1942, kolejny dokument mowi że został przeniesiony do rezerwy.. rezerwa 26 pułk ulanów 28 rok .. Baranowicze.. no i tu jest problem , jakim cudem znalazł się w 26 skoro był w 23??jak ktos to rozumie prosze o pomoc..

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak, 23 Pułk Ułanów Grodzieńskich z jesieni 1921r. i do kwietnia 1927 r. stacjonował w Wilnie. Ppłk. Witold Łada-Zabłocki był dowódcą tego pułku w latach 1921-1922.

      Usuń
  15. W przypadku przeniesienia do rezerwy, brano pod uwagę miejsce zamieszkania i "bliskość" jednostki wojskowej zbliżonej charakterem do rodzaju pełnionej służby by w razie mobilizacji rezerwista nie musiał udawac się do odległego pułku macierzystego.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. serdecznie dziekuje za odpowiedz z szacunkiem LECH MIELESZKO

      Usuń
  16. Poszukuję zdjęcia mjra Janusza Ossowskiego, który od XII 1932 był kwatermistrzem 23 pułku ułanów w Postawach. Mój adres;
    lilakom@poczta.onet.pl
    Będę bardzo wdzięczna za pomoc.

    OdpowiedzUsuń
  17. posiadam zdjęcia Postawy 37-39 rok .Szukam informacji o osobie w tamtych latach mianowicie to Feliks Radzicki mój adres jargos@onet.pl jestem jego wnukiem

    OdpowiedzUsuń
  18. poszukuje Feliksa Radzickiego z 23 pułku ułanów Grodzieńskich z lat 36-39
    również posiadam z tych lat zdjęcia mój adres jargos@onet.pl jestem wnukiem

    OdpowiedzUsuń
  19. Poszukuję kontaktu z p. Jerzym Olesińskim, który zamieścił na tej stronie kilka zdjęć swojego dziadka p. Henryka Olesińskiego.. Mam podejrzenie graniczące z pewnością, że jesteśmy spokrewnieni. Jedno ze zdjęć przesłanych przez p. Jerzego znajduje się również w moich zbiorach, odziedziczonych po dziadku, Zygmuncie Olesińskim, który sam był wojskowym i miał dwóch barci - Henryka i chyba Mieczysława, a także siostrę Jankę. Mieszkał w czasie wojny w Podbrodziu, po wojnie osiedlił się w Łodzi. Bardzo zależy mi na poszerzeniu wiedzy na temat historii mojej rodziny, o której z powodu własnej dawnej młodzieńczej niefrasobliwości, wiem niewiele. Będę bardzo wdzięczna za pomoc w nawiązaniu kontaktu z p. Jerzym. Mój mail: nietota@orange.pl

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Żoną Henryka Olesińskiego była Wanda, z domu Piotrowska. Była ona siostrą Władysława Piotrowskiego, znanego w Łapach fotografa. Zapraszam do odwiedzenia Muzeum Wirtualnego im. W. Piotrowskiego: www.wirtualnelapy.pl. Jest tam galeria zdjęć rodzinnych tego fotografa. Bardzo też proszę o kontakt.
      Marian Olechnowicz
      marolech@wp.pl

      Usuń
  20. Witam.
    Jestem porucznikiem kawalerii ochotniczej i dowódcą szwadronu ochotniczego w barwach 4 Pułku Ułanów Zaniemeńskich, który to pułk - wraz z 23 PU - był w strukturach Wileńskiej Brygady Kawalerii. Obecnie rozpoczęty jest projekt odtworzenia szwadronu w barwach 23 PU w ramach Polskiego Klubu Kawaleryjskiego. Zwracam się z uprzejmą prośbą do wszystkich, którzy byliby zainteresowani wzięciem udziału w tym projekcie, o kontakt do mnie: f.kamizela@gmail.com.
    Poszukujemy osób, które chciałby czynnie uczestniczyć w projekcie, ale także tych, które mogłyby udzielić konsultacji, posiadają zdjęcia, wspomnienia itp itd.

    OdpowiedzUsuń
  21. Mój dziadek opowiadał, że służył w tym pułku w czasie gdy stacjonował w Wilnie, dziadek był rocznik 1902, nazywał się Czesław Siedlecki, być może istnieje kilka zdjęć z czasów gdy był w wojsku.

    OdpowiedzUsuń
  22. Dzięki wyszukiwarce Google trafiłem na stronę postawyiokolice.blogspot.com. Szukałem nazwiska Henryk Olesiński. Był on szwagrem Władysława Piotrowskiego. Znalazłem na zdjęciach nie tylko siostrę tego fotografa z Łap, ale także i Władysława Piotrowskiego. Ten człowiek pozostawił wielkie archiwum negatywów oraz fotografii. Założyliśmy Muzeum Wirtualne im. Władysława Piotrowskiego: www.wirtualnelapy.pl. Obecnie znajduje się tam ok. 3 tysięcy fotografii tego mistrza. W kolejce na zamieszczenie w galeriach muzeum czeka jeszcze ok. 20 tysięcy zdjęć. Niestety, nie zdążył pan Władysław opowiedzieć dokładnie o swojej rodzinie.

    Na stronach muzeum jest biografia pana Władysława, który pochodził z okolic Korkożyszek koło Podbrodzia. Bardzo chciałbym skontaktować się z panem Jerzym Olesińskim, który jest krewnym Władysława Piotrowskiego. Całkiem niedawno odnalazłem rodzinę ze strony siostry ojca Władysława Piotrowskiego. Mam nadzieję, że kontakt z panem Olesińskim wniesie nową wiedzę dotyczącą rodziny Piotrowskich. Mam także kilka zdjęć z miejscowości Postawy.

    Pozdrawiam

    Marian Olechnowicz
    e-mail: marolech@wp.pl

    OdpowiedzUsuń
  23. Szanowni Państwo,
    Mam przyjemność i zaszczyt poinformować, że 9 października 2015 roku zostało zarejestrowane Stowarzyszenie Kawalerii Ochotniczej im. 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich z siedzibą w Żyrardowie (Mazowsze Zachodnie, 50 km od Warszawy).
    Patron naszego Stowarzyszenia nie został wybrany przypadkowo.
    Po pierwsze, historie ułanów grodzieńskich przeplatają się z historią Mazowsza (zachodniego i południowego), także z historią Żyrardowa. Po drugie, jest to jak dotąd jedyny „nieodtwarzany” w kawalerii ochotniczej pułk ułanów i niemal „krzyczy” by o nim nie zapominać. Dlatego postanowiliśmy wypełnić lukę wśród stowarzyszeń kawalerii ochotniczej i powołać stowarzyszenie w barwach 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Jesteśmy przekonani, że bohaterscy ułani grodzieńscy zasługują na zachowanie w pamięci i na pielęgnowanie historii i tradycji swojego pułku.
    Jako młode stowarzyszenie, nie mamy na starcie nic, poza sercami wypełnionymi umiłowaniem tradycji kawaleryjskiej. Będziemy wdzięczni za wszelką pomoc, a zwłaszcza za udostępnianie zdjęć, dokumentów i innych pamiątek po grodzieńskich ułanach. Będziemy je publikować na stronie internetowej (która jest w trakcie tworzenia) i publikacjach drukowanych, które planujemy. Za pomoc i przychylność z góry dziękujemy!

    Ku chwale Kawalerii!
    Prezes Stowarzyszenia
    Arkadiusz Łankowski
    e-mail: biuro@ulanigrodzienscy.pl

    OdpowiedzUsuń
  24. Witam - z przyjemnoscia przeczytalam cala publikacje na ten temat i mam do Was Panstwo pytanie , czy ktos cos wie na temat 1 Ochotniczy Szwadron Rotmistrza Krolikowskiego stacjonujacego prawdopodobnie w Ostrowi Mazowieckiej, dokladniej szukam sladow mego Dziadka kaprala Jana Szymanskiego ur.1898 odznaczonego krzyzem VM moj adres ;tesa.zajaczkowska1@gmail.com-Gmail bede wdzieczna, przesylam pozdrowienia

    OdpowiedzUsuń
  25. English
    Good evening,
    I am looking for information on my grandfather Juliusz Ciosinski. I am English and do not know the Polish language. I have very little information about my grandfather from before he came to England and am very interested to learn more. Any help would be so gratefully received.
    Thank you
    Kristy Conrad

    OdpowiedzUsuń
  26. Witam serdecznie. W obronie Grodna we wrześniu 1939r. walczył dziadek mojego męża Tadeusz Borkowski, był dowódcą 1 szawrdonu. Niestety od 6 lat nie żyje. Może ktoś posiada jakieś zdjęcia, próbuję zebrać wszystkie informacje i pamiątki, żeby móc przekazywać kolejnym pokoleniom, moim dzieciom i dalej.

    OdpowiedzUsuń
  27. Witam pasjonatów 23 pułku. Mój ojciec też służył w tym pułku w 36-38r. w Postawach.

    OdpowiedzUsuń
  28. W miejscowości Strabla woj. Podlaskie na cmentarzu parafialnym znajduje się zbiorowa mogiła w której pochowanych zostało siedmiu żołnierzy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich, którzy zgineli podczas bombardowania przez lotnictwo niemieckie tamtejszej stacji kolejowej 7.IX.1939 r. Pochowani są tam: 1. Seweryn Chudaszek, 2. Leron ( Leon?) Mikszta, 3. Jan Mokiej, 4. Bronisław Pożniak, 5. Piotr Śledż, 6. Mieczysław Tyrasiński, 7. Kazimierz Wojszko.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Witam, czy może znajduje się więcej informacji na temat Mieczysława Tyrasinskiego? Moja babcia była jego siostrą. Z góry dziękuję

      Usuń
  29. Na zdjęciu z "Uroczystość jednostki", przy stole po lewej stronie z wąsikiem siedzi Starszy Wachmistrz Piotr Preiss (mój dziadek)- za nim obok po prawej stronie dziewczynka.
    Jego dokumenty i zdjęcia są w IPN w Kielcach.

    OdpowiedzUsuń
  30. Witam
    Dwóch moich dziadków służyło w tym pułku Adolf Szuszkiewicz oraz Bronisław Nasewicz. Obaj brali udział w kampanii wrześniowej. Niestety nie posiadam żadnych zdjęć pamiątek ani zdjęc. Jeśli ktoś posiada jakieś wiadomości na ich temat proszę o kontak na priv timm.jacek@gmail.com

    OdpowiedzUsuń
  31. Jaki jest aktualny kontakt do administratora tej strony? Adres postawy@inbox.lv niestety nie jest aktualny.

    Poszukuję także informacji na temat kpr. Władysława Pawełkowicza, ułana 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich. Być może ktoś posiada jakiekolwiek informacje...

    OdpowiedzUsuń
  32. Witam szukam krewnych z postaw ,podbrodzie o nazwisku Kazaryn

    OdpowiedzUsuń
  33. Witam serdecznie wszystkich zainteresowanych historią 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich.Poszukuję informaji na temat ułana Tomasza Domańskiego . Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń