Bronisław Rutkowski. Zdjęcie z N.A.C. |
Później Bronisław Rutkowski został znakomitym polskim organistą, pedagogiem i publicystą muzycznym, dyrygentem i kompozytorem. Studiował w konserwatorium w Petersburgu (Rosja), w uniwersytecie w Wilnie oraz w latach 1921–1924 w konserwatorium w Warszawie: grę organową u J. Surzyńskiego, teorię muzyki u R. Statkowskiego i dyrygenturę u H. Melcera. W latach 1924–1926 odbył studia uzupełniające u L.Vierne’a w Paryżu; w okresie 1926–1939 prowadził klasę organów w konserwatorium w Warszawie.
W roku 1946 został profesorem, a od 1953r. rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie. Był jednym z założycieli Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Muzyki oraz Towarzystwa Wydawniczego Muzyki Polskiej w Warszawie. Redagował czasopisma: „Muzyka Polska”, „Gazeta Muzyczna” i w latach 1957-1959 „Ruch Muzyczny”. Jest autorem opracowań utworów muzyki dawnej i ludowej.
W okresie okupacji prowadził Sekcję Muzyczną przy Wydziale Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej. Był uczestnikiem powstania warszawskiego. Po wojnie profesor (w latach 1955-1964 rektor) Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie (obecnie Akademii Muzycznej), wykładowca na Uniwersytecie Jagiellońskim i kierownik artystyczny Filharmonii Krakowskiej (1955-1956).
Uczniami Bronisława Rutkowskiego byli m.in. Joachim Grubich, Feliks Rączkowski i Tadeusz Paciorkiewicz. Za swoją działalność został odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1958) oraz Nagrodą Artystyczną m. Krakowa (1960). Zmarł 1.6.1964r. w Lipsku przy grobie Jana Sebastiana Bacha w kościele Św. Tomasza, pełniąc funkcję jurora Międzynarodowego Konkursu Bachowskiego.
Kościół Jana Chrzciciela w Komajach, według szkicu Alfreda Romera. Z
"Tygodnika Ilustrowanego" od 1878 r.
|
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz